Mr Zarabi
0 نظر
دانستنيهای صرع برای بيماران و خانواده آنها
- افرادي را صرعي مي ناميم كه در صورت درمان نشدن طي سالها ي متمادي در فواصل نامعلومي و حداقل سالي يكبار دچار حمله ناگهاني مخصوصي مي شوند كه منشاء اوليه آن در مغز است از نظر تشخيص اين مسئله مهم است كه حملات به كررات بروز كنند .
- چون هر كسي ممكن است در شرايط خاصي دچار يك حمله تشنجي شود.
- مثلا بدنبال كاهش كلسيم ، كاهش قند خون ، افزايش اوره خون ، بي خوابي يا قطع ناگهاني بعضي از داروهاي اعتياد آور در اين مواردعلت اوليه تشنج در مغز نيست و با از بين رفتن عامل ايجاد كننده تشنج قطع مي شود كه در اين موارد اصطلاح صرع بكار نمي رود بلكه آنها را تشنجات حاد علامتي مي نامند .
- صرع نتيجه اختلال عملكرد مغز و فعاليت الكتريكي بيش از حد آن است كه بوسيله حملات تكرار شونده مشخص مي شود و به همراه اين اختلال تغييراتي در رفتار و روند تفكر مي توان ملاحظه كرد. بنابراين صرع بر اساس علت ايجاد كننده به دو گروه تقسيم مي شود.
- الف) صرع اوليه در اين نوع صرع ارثي بودن و استعداد فاميلي مطرح است ولي هنوز نوع و نحوه انتقال ژنتيك آن معلوم نيست.
- ب) صرع علامتي (ثانويه) كه علل آن بيماريهاي عضوي مغزي مي باشد و مهم ترين عوامل ايجاد آن عبارتند از: ا) صدمات مغزي در دوره جنيني و حين تولد 2) تومورهاي مغزي 3) عفونتها و آبسه هاي مغزي 4) ضربه هاي مغزي 5) ضايعات عروق مغزي
- علايم :
- علائم باليني آن بستگي به كانونهاي ايجاد كننده در نقاط مختلف قشر مغز دارد كه باعث تغيير ناگهاني در فعاليت الكتريكي آن مي شوند .علائم ممكن است مربوط به سيستم حركتي يا حسي يا خودكار و يا تغييرات رفتاري و اختلال هوشياري باشد و تظاهرات باليني آن بصورت حركت دستها و پاها ،كرختي ، سوزن سوزن شدن لبها و صورت و اندامها ،شنيدن اصوات،احساس بوي ناخوشايند ،ديدن جرقه هاي نوراني و غيره باشد.
- راه تشخيص: در تشخيص صرع ابتدا بايستي مشخص شود آيا حمله اي كه صورت گرفته واقعا حمله صرعي بوده است يا اختلالات ديگري كه شبيه صرع هستند رخ داده باشد ،چون تشخيص اشتباه بيمار را مستعد عوارض ناخواسته داروها ي ضد صرع مي نمايد. مهمترين كار گرفتن شرح حال دقيق و كامل از افرادي است كه حمله بيمار را مشاهده كرده باشد و بسته به نظر پزشك جهت رسيدن به تشخيص دقيق تر اقداماتي نظير آزمايشي خون ،نوار مغزی (الكتروآنسفالوگرافي) تصويربرداري (سي تي اسكن- ام ار اي و غيره) و اقدامات فوق تخصصي ديگر مثل ثبت همزمان نوار مغزي و رفتار باليني (LTM) درخواست مي گردد .
- سه نوع درمان جهت مداواي صرع وجود دارد:
- 1-درمان دارويي:در اين روش درماني ابتدا فقط با يك داروي ضد صرع اختصاصي شروع مي شود ولي گاها پزشك مجبور مي شود در بعضي از بيماران از دو يا چند داروي ضد صرع جهت كنترل بيماري استفاده نمايد.
- 2-درمان جراحي: زماني مد نظر قرار ميگيرد كه تشنجات با دارو كنترل نشود و فعاليتهاي روزمره بيمار با تكرار حملات مختل شده باشد كه با اين روش مي توان كانون صرع زا را ريشه كن نمود.
- شايعترين نوع عمل جراحي در صرع هاي كه قسمت گيجگاهي مغز را درگير كرده باشد انجام ميشوددر حين درمان صرع بيمار از نظر عوارض ناخواسته دارويي و مشكلاتي كه براي بيماران صرعي اتفاقي مي افتد مورد نظارت دقيق قرار خواهد گرفت
- عوامل تشديد كننده حملات صرعي و مراقبتهاي لازم :
- عوامل تشديد كننده صرع بي نظمي در سيكل خواب و بيداري و محروميت از خواب ،تب، نور متناوب فلشي مانند : استرس ،عادت ماهيانه (خانم ها )،كم كردن يا قطع دارو بدون اجازه پزشك بيماران صرعي بدون مشورت پزشك معالج از انجام دادن بعضي فعاليتهاي ورزشي نظير شنا،كوهنوردي،دوچرخه سواري بايستي خود داري نمايند.
- فعاليتهايي مانند رانندگي كار با ماشين آلات به شرط اجازه پزشك معالج ممكن است .
- بيماران بايستي دارو در ساعات معين و به مقداري كه پزشك براي آنها توصيه نموده است مصرف نمايد و در صورت بروز حمله تشنج اطرافيان آنها بايستي بيمار را به پهلو خوابانيده و تا هوشياري كامل بيمار را ترك نكرده و به هيچ عنوان سعي در باز كردن دهان و فك بيمار نشود.